به تو چه

ار که من یار شوم در به خرابات به تو چه

ورکه آشفته ز افسانه ی مافات ، به تو چه

پس پرده تو اگر مستِ خرابی ، چه به من

من اگر دامن گل مست مراعات ، به تو چه

تو بر آنی غمِ عالم  به دل آری ، چه به من

من اگر رخت حریر دامن باغات ، به تو چه

گرت از  بارِ ریاضت به غروری ، چه به من

من اگر باده نوشین  به کرامات ، به تو چه

تو گر از نوحه گری مستِ الیمی چه به من

من اگر مست کنم با مَیِ حاجات به تو چه

تو هماره  خبر از نوحه سرایی ، چه به من

من اگر نغمه بخوانم به سماوات به تو چه

همه فقرم حظ تازی و تو گویی چه به من

چو مرا پیشه همارا به مساوات  به تو چه

تو به زاری همه در راز و نیازی  چه به من

چو بر آنم  حذر از  بارِ اضافات ، به تو چه

گر به غایت بِبَری حاصل عمرت چه به من

من اگر خوار شوم در به مکافات به تو چه

رَنجم از عالم هستی ، باز گویی چه به من

چو به سر عالم فانی همه آفات  به تو چه

نیای گودرزی

یاسوج _ بیست و دوم دیماه یکهزار و سیصد و نود و هفت

#محمد_کرم_نیا